Birkaç söz…..
Size söylemek istediğim ilk şey sanıyorum neden ve nasıl psikiyatrist olduğum hakkında..
Herkes gibi benim hikayem de çocukluğumla başlıyor.
Çevremde olup bitenleri anlamaya çalışmam, insanların nasıl hissettiklerini düşünmem, duyguların, bakışların ve seslerin etkilerine olan ilgim, sanat, müzik ve edebiyata olan merakımı düşündüğümde bu seçimim pek de şaşırtıcı değil sanırım.
İlkokul, ortaokul ve lise yıllarında çalışan bir öğrenciydim.
1994 yılında Hacettepe’de okumaya başladığımda tıp fakültesinin preklinikten klinik alana geçmesini heyecanla bekledim.
Stajlar başladığında yüzyıllardır bilinen, benimse ilk kez keşfettiğimi sandığım çok önemli bir buluş yapmıştım.
Sözcükler, cümleler ve konuşmanın büyüsünün keşfi…
Hastaları dinlemek, konuşmak ve onlara olan biteni anlatmanın önemini fark etmiştim.
Soru sormak, merak etmek,sorgulamak, düşünmek mesleğimizin temelini oluşturuyordu.
Okul yıllarının sonlarına doğru edebiyat ve tıbbın kesiştiği uzmanlık alanımı bulmuştum.
Psikiyatri..
İnsanın iç dünyasına duyduğum merakla bu seçimim belirlenmişti. Uzmanlık eğitimine başladığımda yeni sorular ve meraklar da beraberinde gelmişti.
‘Nasıl düşündüğümüzü nasıl düşünüyorduk?
‘Bu bilinç dışı dedikleri neredeydi?
‘Duygular nasıl değişiyordu?
‘Konuşmak nasıl iyileştiriyordu?
”Neden bazı şeylere tutkuyla bağlanıyor ve vazgeçemiyorduk?”
Bu ve benzeri sorularımın yanıtlarını ararken kendimi bağımlılık ve psikanaliz alanında çalışırken buldum.
Uzun yıllar süren ve halen devam eden eğitimler, okumalar, yazmalar ve süpervizyonların ardından sorularım giderek artıyor ve bulduğum yanıtlar yeni soruları da berberinden getiriyordu.
İnsan zihninin akıl almaz doğası, yaratıcılığı, acısı, canlılığı, cansızlığı, büyümesi ve değişimine eşlik ettiğim her yaşam, her deneyim bana olağanüstü şeyler öğretti.
Halen öğrenmeye devam ettiğim bu yolculukta uzun yıllar kalabilmek umuduyla….