Ülkemizin sosyoekonomik durumu, eğitim sistemi, iş sahası, eşit olmayan eğitim ve öğrenim şartları nedeni ile bir çok genç gibi ben de ailemin isteği ve imrendiğim bir meslek olduğu için Hekim olmayı seçerek hayatıma yön verdim; aslında kendi kişilik özelliklerimi, bilgi ve becerilerimin farkında bile olmadan mesleğe adım atmak üzere üniversiteye başladım; maalesef görüyorum ki hala ülkemizde gençlerin çoğunluğu gelecek kaygısı ile meslek seçmek zorunda kalmaya devam ediyor. Tıp fakültesi son sınıf stajlarında anladım ki gerçekten dokunabileceğim, gerçekten yardımcı olabileceğimi hissettiğim e yerinde müdahale ile tüm hayatları botyunca faydalı olabileceğim tek bölüm çocuk hekimliği olduğunu anladım; şükürler olsun ki yüzünde bir gülücük oluşturmanın paha biçilmez eşsiz bir duygu olduğunu tattığım ve bu güzel duyguyu yaşadığım çocuklarla çalııyor olmak çok güzel bir duygu… Tıp fakültesi okuduktan sonra insan vücudunun ne kadar komplex olduğunu gördüm. Hep idealist olmaya çalıştım;
üst ihtisas yapmaya çalıştım; Allaha şükür ki iki defa Üniversitede çalışma imkanı da buldum ancak okurken karşılaştığım sorunlar beni hastalarımdan uzaklaştırıp,
beni mutsuz edince anladım ki hırsla, mutsuzlukla, içimden gelmedikçe kimseye de verimli olamam; ve
muayenehane hekimi olmaktan mutlu olacağımı ve o şekilde ailelere yardım edebileceğimi anladım. Doğuştan itibaren doğru yaklaşım ve tutumlarla ancak güvenli bir yaşam sağlanabileceğinin bilinciyle çocukları için herşeyi yapmaya hazır anne ve babalar için elimden geleni daha da yapmak isteyen bir insan olarak öncelikle geleceğimizin KÜÇÜK ADAM ve KÜÇÜK HANIMLAR için en doğrusu bilinçli ve koruyucu hekimlik ve eğitim için çalışmak olduğunun benim için en büyük tatmin olduğunun artık farkındayım. Tabii ki içimdeki büyümeyen çocuğun da bunda payı çok….. İstiyorum ki ülkemiz çok daha sağlıklı, bilinçli, özgüvenli, dürüst, donanımlı ve tabii ki sevgiyle mutlu yetişen çocuklarla daha iyi yerlere gelicektir; Bu yolda her daim varım…